نهاد های همبستگی با جنبش کارگری ایران – خارج کشور
فرارسيدن اول ماه مه روز جهاني كارگر، روز همبستگي كارگران جهان را به همه كارگران و زحمتكشان تبريك مي گوئيم و به مبارزاني كه در راه آرمان و منافع طبقه كارگر جان فشاني كردند و به ويژه در شرايط دشوار كنوني گرفتار رنج زندان، شكنجه و اخراج شدند، درود مي فرستيم.
در سطح جهانی اكنون سالهاست كه به دليل تشديد تعرض سرمايه داران و حاكميت استبداد، رنج و مشقت كارگران و زحمتكشان فزوني يافته است. باادامه سیاستهای خانمان برانداز ریاضت اقتصادی، کارگران در بیشتر کشورها دست به مقاومت زده اند ،اما در اکثریت قاطع کشورها این مبارزات صرفا خصلت دفاعی داشته و مهمتر از آن تنها به تظاهرات خیابانی اکتفا می شود. این مسئله موجب شده که دولت و طبقه حاکم ،بویژه در فرانسه و انگلستان، بی اعتنا به این مبارزات، قوانین ضد کارگری خود را تصویب و به اعتراضات کارگری خیابانی بی اعتنا باشند . استفاده درست و بموقع از سلاح اعتصاب و تلاش برای سراسری کردن آن امروزه در دستور جناح چپ جنبش کارگری قرار گرفته که می باید مورد حمایت فعالان جنبش کارگری قرار بگیرد تا توازن قوا به نفع کارگران تغییر یابد . اما اغلب ضعف سازماندهی کارگران و سلطه رفرمیسم، مشکل اصلی پیشروی آنان است
در ایران هر ساله صدها هزار تن از كارگران و ساير دستمزد بگيران، به دليل بحران اقتصادي بيكار شده اند. اكنون ميليون ها نفر بيكارند، آمار بيكاري در ايران عليرغم ادعاهای دروغين دولت و حاكميت هم چنان در حال صعود است. دستمزدهاي ناچيز زير خطر فقر، فقر و گرسنگی را گسترده تر کرده و وقفه در پرداخت همين دستمزدهاي ناچيزنيز طی ماهها طولاني تر شده است. به موازات اين ناملايمات، شركت هاي غارت گر پيمان كاري با آزادي مشغول دزديدن بخشي از دستمزد ناچيز كارگراند. شمار قراردادهاي سفيد امضاء ، واشکال دیگر آن افزايش چشم گيري يافته اند. سركوب فعالان كارگري بي وقفه ادامه دارد. خصوصي سازي ها در حال افزایش اند وهمچنان گسترش شتابان به بخش هاي آموزش و پرورش و خدمات بهداشتي و درماني روی می آورند . بدين ترتيب شمار بيشتري از كودكان و نوجوانان طبقه ما از تحصيل وامانده اند و تعداد كساني كه از خدمات درماني محروم شده اند، رو به افزایش است. علاوه بر اين مصايب، دست اندازي دولت و كارگزاران حاكميت استبداد به دارايي هاي سازمان تامين اجتماعي هم چنان ادامه دارد.
اما كارگران و زحمتكشان در مقابل همه اين تنگناها، بي حقوقي ها و فشارها كه، توسط حاكميت سركوبگر به آنان تحميل شده، تسليم نشده اند و در مقابل سلب حقوق شان مقاومت مي كنند. عليه سياست ها و برنامه هاي خانمانسوز دولت و كارفرمايان، شمار بسياري از كارگران، معلمان، پرستاران و نيز دانشجويان مبارز و بازنشستگان شاخه های مختلف به ميدان آمده اند.
طبقه كارگر ايران با وجود محروم بودن از تشكلات مستقل و واقعي خود، اگر چه سازمان نيافته و پراكنده، ولي حضور واقعي در ميدان مبارزه طبقاتي دارد. طي سالهاي اخير، هرساله علاوه بر وجود حركات اعتراضي در صدها واحد توليدي و خدماتي، ده ها اعتصاب و اعتراض گسترده نيز با خواست بر چيدن شركت هاي پيماني صورت گرفته است. مهم تر از اين حركات دسته جمعي، كارگران چند مركز بزرگ اقتصادي، مثل معدن سنگ آهن بافق، پلي اكريل أصفهان، معدن چادرملو، ايران خودرو، واحدهايي از پتروشيمي، شركت هپكو و… در يك مبارزه مشقت بار و طولاني شركت كردند و به صورت نيمه متشكل در كنار طرح خواسته هاي خود، براي توقف خصوصي سازي دست به ابتكار عمل زدند و خطرات بسياري را پذيرفتند.
از سوي ديگر، معلمان به صورت دسته جمعي و گسترده وارد ميدان شدند و جو خفقاني كنوني را به چالش گرفتند. آنان شجاعانه علاوه بر خواسته هاي به حق صنفي شان، با خصوصي سازي آموزش و پرورش به مخالفت برخاستند و خواهان دخالت خود در امور آموزش و پرورش شدند. پرستاران نيز به همين ترتيب افزون بر مطالبات صنفي شان، با برنامه هاي خصوصي سازي بهداشت و درمان به مخالفت برخاستند.
طبقه كارگر ايران تاريخ پر افتخاري دارد. اين طبقه در تمام تحولات عمده سياسي ايران، از انقلاب مشروطه تا مبارزات پر حرارت سالهاي ١٣٣٠- ١٣٢٠ و ملي شدن صنعت نفت، و از همه مهمتر در انقلاب ١٣٥٧ نقش برجسته اي داشت. اكنون نيز با وجود محروم بودن از تشكلات مستقل خود و وجود شرايط پليسي و امنيتي بودن شديد محيط هاي كار، پايداري و سازمان دهي اعتراضات مهم و طولانی ترین اعتصاب معدن سنگ آهن بافق، و نيز مخالفت با خصوصي سازي های آموزش و بهداشت، نشانگر آن است كه كارگران در كنار زحمتكشان، ظرفيت و توان آن را دارند، تا اگر همبسته تر و با افق روشنتري عمل كنند، بار ديگر جايگاه تاريخي خود را براي إيجاد تحولات مهم در فضاي سياسي جامعه ايران به دست آورند.
كارگران آگاه و فعالين و پيشروان كارگري، براي شكستن بن بست كنوني و تقابل موثر با شرايط ناگوار معيشتي و نيز تنزل منزلت اجتماعي كارگران، بارها و بارها بر روي نياز به همبستگي و سازمانيابي كارگران پا فشاري نموده اند. آن ها بارها تأكيد كرده اند كه سطح پائين دستمزدها و ماندگار ماندن آنها در زير خط فقر، تعويق در پرداخت دستمزدها، گسترش كار موقت و نبود امنيت شغلي، اخراج و بي حقوقي كارگران، وجود غول بي عاطفه بيكاري، خصوصي سازي، تبعيض جنسي در محيط هاي كار، طبقاتي كردن آموزش و بهداشت و محروم كردن كارگران و تهيدستان از آنها، و در يك كلام تنزل سطح معشيت و بي منزلت ساختن كارگران، ناشي از نبود تشكل و سازمان هاي پيكارجوي كارگري است. آنها فرياد زده اند كه در وهله اول همبسته و مصمم بايد به رفع موانع موجود فعاليت آزادانه تشكلات كارگري فكر و عمل كرد. و چاره كار رفع عوامل بازدارنده در اين ميدان است.
كارگران، معلمان و پرستاران!
اين واقعيت است كه رژيم جمهوري إسلامي و سرمايه داران به آساني عقب نخواهند نشست. ابزار كارگران و زحمتكشان براي وادار نمودن حاكميت به عقب نشيني، وحدت و ايجاد تشكلات مستقل خودشان است. در پيشبرد اين وظيفه دشوارما نهادهاي همبستگي در كنار شما بوده و هستيم و در راستاي پشتيباني از شما مصمم هستيم. اكنون تعدادي از فعالين اعتصابات و سازماندهندگان و مدافعان مبارزات شما، به جرم مبارزه برای کسب حقوق پايمال شده شما در زندان هستند، براي آزادي آنها و حمايت از خانواده هايشان تلاش كنيم.
سازماندهی کنیم، متشکل شویم!
زنده باد تشكلات مستقل كارگري!
درود به كارگران و معلمان مبارز!
از كارگران و معلمان در بند و زندانيان سياسي حمايت كنيم و براي آزادي آنها بكوشيم!
زنده باد اول ماه مه روز همبستگي جهاني كارگران!
نهادهای همبستگی با جنبش کارگران ایران ـ خارج کشور
nhkommittehamahangi@gmail.com
http://nahadha.blogspot.com/
يكشنبه ۳ ارديبهشت ۱۳۹۶ برابر با ۲۳ آوريل ۲۰۱۷
صفحه ويژه اول ماه مه ٢٠١٧ 