برافراشته باد بیرق سرخ اول مه!

هژیر نینا
اول ماه مه این روز تاریخی و به یاد ماندنی در زندگی ومبارزات ملیونها كارگر اگاه وانقلابی در سراسر جهان همچنان در خاطرها باقی مانده،امسال نیز در ایران زیر حاكمیت رژیم هار اسلامی و سرمایه جمهوری اسلامی باردیگرمبارزه ای نوین ورودرومیان صاحبان سرمایه و طبقه كارگرشكل می گیرد،هر چند این مبارزات قبل از این روز تاریخی ادامه داشته اما به دلیل ماهیت وجایگاه این روز حال وهوای خاصی در میان كارگران و خانواده هایشان خواهد داشت كه فضای سرشار از شوق وانگیزه طبقاتی به وجود خواهد اورد كه این نوع مبارزه می تواند جایگاه طبقاتی كارگران را در ایران مستحكم نماید ومی تواند در سرنوشت كارگران تاثیربه سزای داشته باشد،مبارزات واعتصابات كوچك وبزرگ در سالی كه در ایران گذشت نشان از ان دارد كه كارگران اگر چه در یك صف واحد ومنسجم نیستند ،اما درروز روشن ودر برابرپلیس ودستگاه سركوب رژیم اظهار نظر می كنند و با فریاد رسا از مطالبات برحق خود سرسختانه دفاع وپافشاری می كنند،این نوع اعتراضات به جنبش كارگری اعتباروهویت طبقاتی می بخشد كه رژیم سرمایداری را متوجه خود نیز می كند وقتی سخنرانی یك كارگر اعتصابی رادر برابر پلیس سركوبگرمی بینیم ومی شنویم وروبه تمام انها فقرو جنایاتی كه توسط خود رژیم صورت گرفته نشان می دهد،یعنی ماندن این رژیم با تمام دم و دستگاه سركوبش بایستی رفتنی باشد،سفره كارگران امسال نیز خالی تر از سالهای گذشته است،چرا؟چون رژیمی كه 38 سال دارد به زور حكومت می كند،به زور وسركوب در برابر خواسته های برحق كارگران كه همان افزایش دست مزد و زندگی بهتر است ،از خود مقاومت نشان می دهد وكارگران را سركوب وزندانی می كند كارگران ایران امروز بیش از هر زمان دیگر اگاه وبه تمام شگردهای این سیستم هارسرمایداری اشنای دارند،دریك سال گذشته طبقه كارگر ایران باوجود اینكه دریك تشكل واحد وسراسری گرد هم نیامدند،اما با انگیزه طبقاتی مبارزه خود را برای تحقق خواست ومطالبات برحق خودبی وقفه گام برداشته اند،هرچند مبارزین حقیقی این عرصه فعالیت خود را تنها در این راستا نمی بینند ،اما انان خواهان برچیدن كل این نظام طبقاتی هستند كه برای جایگزینی ان بدیل ان رادردستوركارخود قرارداده اند،تنها عاملی كه امروز نمی تواند به سرنگونی این رژیم پایان دهد ،نبود تشكل سراسری دریك تشكیلات كارگری كه جامعه جهانی را در این شرایط متوجه خود نماید ،هست وگرنه این طبقه زمینه وامادگی ان را درخود دارد برای تشكل یابی،اگرچه به دلیل سركوبهای پی درپی سیاسی كه ناشی از سلطه سرمایداری در ایران است ،اما یكی از اركان مهم كه امروزه به عهده جنبش كارگری ورهبران حقیقی این جنبش است ،همان خواسته های است كه زندگی كارگر راتغییر خواهد داد ،ان هم مسئله اعتصاب در محیط كار و فعالیت می باشد كه بعنوان سنتی تاریخی در جنبش كارگری ایران ثبت گردیده،اعتصاب تپش قلب سرمایداری رابهم می زندوهمچنین توان واگاهی را دردل كارگران زنده نگهه خواهد داشت اعتصاب تمام نیرووتوان را از رژیم می گیردوقتی شاهد اعتصابی در ایران خواهیم بود دستگاه پلیس صرف سركوب كارگران خواهد شد واین مشغولیت فكری برای رژیم گران تمام خواهد شد،طبقه كارگر در ایران امروز دارای نیرو وتوانی است كه روزانه در محیط كارو زندگی می تواند هر گونه تغییری درمناسبات طبقاتی به وجود اورد،نظام هارسرمایداری كه امروز مدافعان سركوبگرازان دفاع می كنند،با انواع واقسام ابزارسركوب برای به نمایش گذاشتن قدرت خودوبرای ترس ورعب و وحشت،پناه به زندانهای مخوف خودمی برد تا بلكه كارگران را مرعوب وبه سازش بكشانند،اما یادمان نرود كه از پیدایش رژیم هار اسلامی در ایران ،این طبقه كارگر بوده كه همواره در میدانهای نبرد طبقاتی به جنگ نابرابری رفته وبرای دنیای كه بشریت امروزبعنوان انسان دران شناخته شود وهویت وجایگاه طبقاتی خود رابه گوش دنیا برساند ،طبقه كارگر ایران قبل از اینكه مبارزات خود را گسترده وبازتاب دهد،بایستی از اهرمهای توده ای ودر میان تمام قشرهای كارگری استفاده نماید وخود را برای سازمان یابی وفشار بر این رژیم در دستور كار خود قرار دهد،یكی از مطالبات مهم كه طبقه كارگر بایستی مورد توجه خود قرار دهد ،این است كه بتواند ازراه نیروی عظیم كارگران وبرای بسیج توده ای در میان تمام بخشهای مختلف كارگری كوچك یا بزرگ نیروی تشكل یافته سازمان دهد ودرجه اگاهی واعتماد به نفس را در انان تقویت نماید،سرنوشت تمام كارگران در هر جای ایران كه باشند سرنوشت مشتركی باهم دارند واز این طریق است كه می توانند افق نوینی را در برابر خود ترسیم كنند ،افقی كه دران بشریت استثمارشده دنیای واقعی خود رادران ببیند، دنیای كه كسی برای مطالباتش دیگرخود را درزندان وشكنجه نبیند،دنیای كه دران اعتماد انسانها جایگزین بی اعتمادی شود ودركنارهم امنیت واسودگی داشته باشند.
اول مه دیگر در راه است،امسال طبقه كارگر ایران همچون سالهای گذشته به استقبال اول ماه مه می روند،اما در شرایطی بدتروبحرانی كه گریبانگیر این طبقه شده،اخراج كارگران وتعطیلی مراكزكارگری از سوی ودستگیری كارگران كه برای خواست ومطالباتشان اعتراض می كنند از سوی دیگرزندگی را بر تمام خانواده های كارگری سخت تر كرده،ایا امسال شاهد با شكوهی مراسمات كارگری هستیم در ایران وایا بعد از اول ماه مه تغییر و تحولی در زندگی كارگران به وجود خواهد امد؟اینها و….سوالاتی هستند كه برای هر انسانی كه دیدگاه طبقاتی دارد مطرح می شود ،اما این سوالات به خود رهبران واقعی این طبقه برمی گردد وبایستی خود انان در این رابطه اظهار نظر كنند،چون نسخه پیچیدن برای طبقه كارگروتحلیل ناروشن وغیر عملی نه تنها خدمتی به این جنبش نمی كند بلكه تاثیر مخربی در مبارزات هرروزه انان می گذارد،كارگران ،خود دردل شرایطی هستند كه می توانند به انچه كه دردستور كارشان هست به ان بپردازند ودرمناسبات اجتماعی وكاری خود به مشكلات وكمبودهای مهم رسیدگی كنند،اما برای هرچه باشكوه تر كردن این روزكه بتواند تاثیر مهمی در جنبش كارگری ایران بگذارد،بازهم به خود رهبران كارگری مربوط می شود كه چگونه به شرایط فعلی جامعه ایران می نگرند،معمولا كارگران سعی وتلاش می كنند اول مه را هر چه باشكوه تربرگزاركنند ودر ان روزطرح ومطالبات مهمی را در دستور كار خود قرار دهند كه بعدا به رژیم وصاحبان سرمایه تحمیل وعملی كنند،سنتهای اول ماه مه تاریخی را با خود دارد كه امروزه چراغ راه رهروان این طبقه شده وهمچون وظیفه ای طبقاتی هرساله به پیش می برند،در نظام جمهوری اسلامی اول ماه مه ها نه تنها به رسمیت شناخته نشده،بلكه با سنگ اندازی وتعرض به این روز تاریخی جمهوری اسلامی تلاش می كند ماهیت اول ماه مه را كم رنگ كند، ولی خوشبختانه دراین زمینه هیچ وقت موفق نشده ونخواهد شد،كارگران ایران و كردستان در دهه ی 60 رزم طبقاتی خود را به رژیم هار سرمایداری ایران نشان دادند ودر شهرهای مختلف با مراسمات با شكوه وتاریخی به جمهوری اسلامی اثبات كردند كه كارگران خودشان می توانند در اداره جامعه دخیل باشند وهمچنین در دهه 80 نیزكارگران شهر سقزباردیگر این سنت پر افتخاررا ارج نهادند وبا مراسمات با شكوهی توجه جامعه جهانی را به خود جلب كرد ،اگر در دهه ی 60 در سنندج بازتاب رسانه ها وجود داشت بی شك پیشروی این جنبش چشمگیرتروسرمایداری را گامها به عقب می برد ،متاسفانه در ان زمان این طبقه از خیلی امكانات رسانه ای بی بهره بود كه صدای كارگران را به گوش جهان برساند،به جز رادیوصدای حزب كمونیست ایران ورادیو صدای انقلاب ایران رسانه ای دیگری وجود نداشت كه صدای كارگر را انعكاس دهد،وجود رسانه های مختلف البته اگر در خدمت طبقه كارگر قرار گیرد بسیار تاثیر گذار خواهد بود ومی تواند درروحیه مبارزاتی كارگران نقش ایفا كند، در شرایط كنونی رسانه های فراوانی را ملاحظه می كنیم كه باید بگویم در خدمت یك طبقه مشخص وغیر طبقاتی می باشد كه به زبان اوردن كارگردرافكاروعقایدشان عارمی شمارند، از جریانهای ناسیونالیست گرفته تا لیبرالها وچپ های منزوی كه ماهیت كارگری دروجودشان تهی شده وحتی به ان باور ندارند،اما اهمیت ویژه ای كه درروز اول ماه مه بسیار قابل توجه می باشد،اینست كه رژیم سرمایداری قبل از ان برای سركوب وبه بیراهه كشاندن ان اقدام می نماید وترس ونگرانی سراپای سیستم سرمایداری فرا می گیرد وهمیشه دیدیم كه چگونه بعد ویا قبل از مراسمها به دست گیری فعالین كارگری می پردازند،اینها نشانه ی قدرت ووجود طبقه ای است كه در حال حاضر درایران عرض اندام می كند وبرای تشكل یابی،خود را سازمان می یابد ویژگیهای دیگر این طبقه مبارزات متداوم وریشه دار انان است كه در طول تاریخ طبقاتی با ان خوگرفته اند كه امروز هم شاهد مبارزات عینی انان در عرصه های مختلف هستیم،پشتیبانی از این مبارزات وظیفه هر انسان سوسیالیست می باشد كه خواهان دنیای بدون طبقه میباشد ومهمتر از ان وظیفه جریانات كمونیستی است كه صدای اعتراض كارگران ایران را به گوش دیگر هم طبقه ی های جهان برساند،امسال نیزدر كنار جنبش كارگری خواهیم بودودراول مه به اراده مبارزاتشان به تلاش ورنجهایشان كه در این نظام بیرحم وفاسد هرروز باان دست وپنجه نرم می كنند درود می فرستیم،طبقه كارگر درایران زنان ومردانی تشكیل می دهند كه عظیم ترین وپرشورترین طبقه جامعه را تشكیل می دهند كه با فرازو نشیبهای درطول عمرننگین جمهوری اسلامی روبه رو شده اندودركنار ان كودكان این طبقه كه اكثر انان نیزازراه ناچاری وارد بازاركارسرمایه شده اند،دراول مه امسال همه دریك صف واحد قرار می گیرند وجشن تاریخی خود رابه یاد كارگران شیكاگو وتمام كارگرانی كه به جنگ سرمایداری رفتند برگزارمی كنند وبرشانه های خسته ی انان سرخترین بیرق به اهتزاز در خواهد امد.
زنده باد اول ماه مه
زنده باد اتحاد وهمبستگی كارگران سراسر ایران
هژیرنینا
14اوریل 2017